-
Dagboek - Dag 338
Dag 338 "besneden op de achtste dag, uit het geslacht van Israël, van de stam Benjamin, een Hebreeër uit de Hebreeën, wat de wet betreft een Farizeeër" (Fil. 3:5). Paulus’ leven was helemaal in overstemming met de wet. "Wat zullen wij dan zeggen? Is de wet zonde? Volstrekt niet! Ja, ik zou de zonde niet hebben leren kennen dan door de wet. Ik zou immers ook niet geweten hebben dat begeerte zonde was, als de wet niet zei: U zult niet begeren" (Rom. 7:7). De wet leert ons...
"De kerk is een hospitaal voor zondaars, niet een museum voor heiligen. - Timothy Keller"
- Gegevens
- Categorie: Iniminies
- Hits: 163
Wereldpijn
Wereldpijn is een oud Duits begrip: Weltschmerz geheten. Destijds (1880) deed het opgang in romantische literatuur. Daarin waren de hoofdpersonen diepdroevig over de onvolmaaktheid van de wereld. Zij beseften dat hun normen, over hoe het zou moeten zijn, nooit gerealiseerd zouden worden. Hun levens waren daardoor gevuld met depressie.
In onze tijd hebben mensen eco-pijn, klimaatangst, angst voor ziektes, oorlog, of dat de wereld zal vergaan. Het zijn vormen van Weltschmerz.
Ook als we er geen last van hebben, worden we ermee geconfronteerd. Omdat de vergankelijkheid ons omringd en we dit in onszelf meedragen. De zonde kwam in de schepping, kort na de ongehoorzaamheid van Adam en Eva (Gen. 3:17). Al het leven werd eindig. De dood kwam erin, maar de levengevende aard is er nog, waarin we Gods scheppingskracht herkennen. De natuur streeft voortdurend naar herstel. Het zaad komt weer op. De bloem sterft evenals mens en dier. De schepping is in de cyclus van dood en leven opgenomen.
In onze tijd hebben mensen eco-pijn, klimaatangst, angst voor ziektes, oorlog, of dat de wereld zal vergaan. Het zijn vormen van Weltschmerz.
Ook als we er geen last van hebben, worden we ermee geconfronteerd. Omdat de vergankelijkheid ons omringd en we dit in onszelf meedragen. De zonde kwam in de schepping, kort na de ongehoorzaamheid van Adam en Eva (Gen. 3:17). Al het leven werd eindig. De dood kwam erin, maar de levengevende aard is er nog, waarin we Gods scheppingskracht herkennen. De natuur streeft voortdurend naar herstel. Het zaad komt weer op. De bloem sterft evenals mens en dier. De schepping is in de cyclus van dood en leven opgenomen.
Wat is het nut hiervan? Gods Woord zegt onomwonden: het is zinloos. “De schepping is aan de zinloosheid onderworpen, niet vrijwillig, maar door hem die haar daaraan onderworpen heeft” (Rom. 8:20). Ze is aan nutteloosheid blootgesteld. We kunnen ons niet voorstellen hoe mooi de schepping was in de periode vóór de zondeval. Een en al heerlijkheid. Daarmee vergeleken is de huidige schepping er slecht aan toe. Ze lijdt zelf aan Weltschmerz, zoals Paulus dit verwoordt: “Want wij weten dat heel de schepping gezamenlijk zucht en gezamenlijk in barensnood verkeert tot nu toe” (Rom. 8:22). Deze situatie, zegt hij, behoort tot “het lijden van de tegenwoordige tijd” (Rom. 8:18).
De schepping verkeert als een vrouw in barensnood. Een nieuwe zal uit haar voortkomen, een schepping die de volheid van Gods heerlijkheid laat zien. Die niet zinloos is, maar Hem eert. Die Zijn grootheid laat zien. Dit betekent dat wat sterfelijk is onsterfelijkheid moet aandoen (1 Kor. 15:53, 54). Hoe zal dit mogelijk zijn?
We kijken op naar Gods Zoon, “Jezus Christus, Die de dood tenietgedaan heeft, en het leven en de onvergankelijkheid aan het licht bracht door het Evangelie” (2 Tim. 1:10). Hij overwon de dood, Hij bracht onvergankelijkheid! En niet alleen voor de mens! We staan er niet zo vaak bij stil, dat het de wil van de Vader is dat de Zoon door Zijn offer óók de schepping met Zichzelf verzoenen zou: “door vrede te maken door het bloed van Zijn kruis, ja door Hem, zowel de dingen die op de aarde zijn als de dingen die in de hemelen zijn” (Kol. 1:20).
Dankzij Christus is er hoop. In Zijn wederkomst: “zal de schepping zelf bevrijd worden van de slavernij van het verderf om te komen tot de vrijheid van de heerlijkheid van de kinderen van God” (Rom. 8:20). “Met reikhalzend verlangen immers verwacht de schepping het openbaar worden van de kinderen van God” (Rom. 8:19). Deze verloste kinderen (ltl. zonen), stelden hun geloof op Jezus Christus. Als Hij weerkomt breekt de bedeling aan van de volheid van de tijden. Om in die periode “alles weer in Christus bijeen te brengen, zowel wat in de hemel als wat op de aarde is” (Efe. 1:10). Het lijden van de tegenwoordige tijd komt ten einde. Weltschmerz zal er niet meer zijn. De schepping zal haar volle glorie ingaan, de heerlijkheid van God tonen, waarin Christus centraal zal staan. De dood zal er niet meer zijn. Onvoorstelbaar. “Wat geen oog heeft gezien, geen oor gehoord en in geen mensenhart is opgekomen, wat heeft God bereid voor hen die Hem liefhebben” (1 Kor. 2:9).
“Laat alles wat adem heeft de HEERE loven. Halleluja” (Ps. 150:6)!
Ineke van Lieshout
Foto: public domain / https://pxhere.com/en/photo/1113889