De Heere Jezus had een vermoeiende nacht in Gethsémané achter de rug. Ook het gebeuren in de ochtend matte Hem af. Hij was als misdadiger verhoord, als Koning bespot, bespuwd en geslagen. Had de Heere in al die tijd nog wat gedronken? Het was inmiddels een uur of twaalf, de zon klom op. Niet wetend wat te doen – hij vond geen schuld in Hem- vroeg Pilatus uiteindelijk: “Moet ik uw Koning kruisigen?” Waarop de massa schreeuwde: “Kruis Hem. Weg met Hem!” De overpriesters gaven akkoord: “wij hebben geen koning dan de keizer” (zie Joh. 19). Pilatus liet Hem geselen (Mark. 15:15), waarna de soldaten de Koning der Joden wegleidden naar de executieplaats, Golgotha.

Op de route naar de Olijfberg droeg Jezus, zwak van de geseling, Zijn kruis (Joh. 19:17), totdat Simon van Cyrene het overnam. Gaf een vrouw uit de vrouwengroep Hem onderweg te drinken? (Luk. 23:26, 27). De tijd tikte door, al drie uur na de voorgeleiding bij Pilatus. “En gekomen bij de plaats die Golgotha genoemd wordt, wat Schedelplaats betekent, gaven zij Hem wijn vermengd met gal te drinken; maar toen Hij die geproefd had, wilde Hij die niet drinken” (Matt. 27:33, 34). Was Hij niet dorstig?

Wijn met gal. Het was een sterke drank die Jeruzalemse vrouwen gaven aan de tot dood veroordeelden. De kosten waren voor de gemeente. Gebeurde dit hier ook zo? Waarom nam de Verlosser de drank niet? Gal, bitter vergif, maakt van wijn een bedwelmende drank. Een zeer sterke pijnstiller. De Heere wilde Zijn lichaam niet verdoven. Zijn bewustzijn niet verlagen.

Meerdere keren hoorden Zijn discipelen dat hun Meester naar Jeruzalem moest gaan om “veel te lijden” (Matt. 16:21). Lijden, (Gr. pas-cho), betekent het lijden voelend, zintuiglijk ondergaan. Alles belevend offerde de Messias Zichzelf (Hebr. 7:27). “Hij is geopenbaard om de zonde teniet te doen door het offer van Zichzelf” (Hebr. 9: 26b). In dit onvoorstelbare zwaar offerlijden is onze zonde opgenomen, ook die van de gehele wereld (Joh. 1:29).

Met die bedoeling hing de Verlosser aan het kruis, tijdens drie uren dikke duisternis midden op de dag. En toen, na intens, hevig lijden “riep Hij met luide stem, ELOÏ, ELOÏ, LAMA SABACHTANI, dat is vertaald: Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?” (Mark. 15:34) Zijn tong kleefde aan Zijn gehemelte (Ps. 22:16b). Het klonk luid: IK heb dorst! (Joh. 19:28). “En er snelde iemand toe, vulde een spons met zure wijn, stak die op een rietstok en gaf Hem te drinken” (Mark. 15:36a). “En ook de soldaten kwamen Hem bespotten en brachten Hem zure wijn” (Luk. 23:36). Het verliep zoals bijna 1000 jaren terug was geprofeteerd: “in Mijn dorst hebben zij Mij zure wijn laten drinken” (Ps. 69:21b).

Zure wijn, dit was wijn aangelengd met azijn, soms met wat honing gemengd. Een goedkope dorstlesser. Deze wijn voor Romeinse soldaten was begrepen in hun toelage. Posca noemden zij het. Zij gaven de Heere posca te drinken. “Toen Jezus dan de zure wijn genomen had, hoorde omstanders Hem Zijn laatste kruiswoord duidelijk zeggen:
Het is volbracht!
En Hij boog het hoofd en gaf de geest” (Joh. 19:30).
Wat een verschrikkelijke gebeurtenis! Zijn dood. Maar, …door de genade van God heeft de Heere voor allen de dood geproefd (Hebr. 2:9). Geprezen zij God de Vader Die Hem uit de doden opwekte (Gal. 1:1). Geprezen zij Christus, onze Heere, Die het lijden volbracht!
Hoe liefdevol is het van de Vader om ons in de opstanding van Zijn Zoon mee te nemen? “Hij heeft ons mede opgewekt en ons mede een plaats gegeven in de hemelse gewesten, in Christus Jezus” (Efe. 2:6 NBG).

Ineke van Lieshout

Afbeelding: Pilatus wast zijn handen. Tweedimensionaal kunstwerk uit begin 1300. Duccio di Buoninsegna. Publiek domein, Wikipedia.