In deze artikelenserie worden een aantal inleidende opmerkingen met betrekking tot de zevenentwintig boeken van het Nieuwe Testament gegeven. Om de bijbellezer te helpen meer zicht te krijgen op de bedoeling die de Heilige Geest met de verschillende boeken en brieven van het Nieuwe Testament heeft.

Algemeen

Samen met de brief aan Filemon en de brief aan Titus zijn de Timotheusbrieven door Paulus geschreven aan personen; niet direct aan gemeenten. Met name de brieven aan Timotheus en Titus worden (overigens pas sinds de 19e eeuw) ook wel de 'pastorale' of 'herderlijke' brieven genoemd. Deze benaming is aan deze brieven gegeven vanwege de herderlijke toon met betrekking tot allerlei aanwijzingen die gegeven worden inzake de leiding van de gemeente. Deze drie brieven behoren samen met de brief aan Filemon en de drie gemeentelijke brieven (die aan de Efeziers, de Filippenzen en de Kolossenzen) tot de latere brieven van Paulus. De meeste bijbeluitleggers zijn het erover eens dat de drie brieven aan Timotheus en Titus zelfs de drie allerlaatste door Paulus geschreven brieven zijn. Chronologisch gezien staan ze dus het dichtst bij ons.

Schrijver, ontstaan en bestemming

Het eerste vers van 1 Timotheus laat ons direct zien, dat Paulus schrijft aan Timotheus. Timotheus bevindt zich op dat moment in Efeze (hfdst. 1:3). Ditzelfde vers suggereert dat Paulus mogelijk in Macedonie was, ten tijde van het schrijven van de brief. Anderen menen dat de brief geschreven is vanuit Laodicea, de voornaamste stad in Frygie Pacatania.
Het is dus een brief die aan één persoon gericht is en daarom een persoonlijk karakter draagt. De slotgroet van de brief staat echter in het meervoud ("De genade zij met ulieden"), zodat we mogen zeggen dat de boodschap niet slechts voor Timotheus bestemd is.
Over het algemeen wordt aangenomen dat de brief ergens in de jaren 62 - 64 geschreven is; dat is na Paulus' eerste gevangenschap in Rome en dus na Handelingen. Sommigen menen dat de brief zelfs in 67 na Christus geschreven is.

Structuur

A. 1:1 en 2 Lofprijzing.
... B. 1:3-20 Vermaning. Praktisch.
....... C. 2:1-3:13 Onderricht en discipline.
........... D. 3:14 en 15 Voorgenomen komst en de tijd tot die komst.
............... E. 3:16 Het geheimenis van de godsvrucht.
............... E. 4:1-12 Het geheimenis van de ongerechtigheid.
........... D. 4:13-16 Voorgenomen komst en de tijd tot die komst.
....... C. 5:1-6:2 Onderricht en discipline.
... B. 6:3-21a Vermaning. Praktisch. Dankzegging.
A. 6:21b Lofprijzing.

Doel en inhoud

Behalve dat Paulus met deze brief niet alleen Timotheus op het oog had, is er wat dit betreft nog iets. Hij noemt Timotheus: "mijn waar kind in het geloof" (hdfst. 1:2) en zo beschrijft hij Titus ook (Titus 1:4). Dat Paulus hen zo omschrijft, houdt in dat zij door zijn getuigenis de Heer hebben leren kennen. Vergelijk bijvoorbeeld Filemon 10. Ergens heeft dit een typologische betekenis: het lichaam van Christus is in bepaald opzicht ook een 'waar kind' van Paulus! Natuurlijk, het gaat allemaal uit van de Here Zelf en Hij is onze hemelse Vader, maar Paulus is daartoe het middel in Zijn handen. De boodschap van Paulus is nu binnen Gods plan de geldende boodschap en feitelijk is het die boodschap waar je deel aan krijgt als je tot geloof komt. De naam 'Timotheus' betekent: 'Godvrezende' of '(tot) eer van God' (vergelijk wat er over de gemeente staat in Efeze 1:6, 12 en 14). Voor alles is de eerste Timotheusbrief (en dat geldt ook voor 2 Timotheus en Titus) een brief dit Paulus richt tot zijn medewerker Timotheus. Deze jongere broeder in het geloof vergezelde Paulus al geruime tijd in diens bediening (al vanaf Handelingen 16:1-3) en was inmiddels een getrouw medewerker gebleken van de apostel.

Paulus schrijft diverse indrukwekkende gedeelten in deze brief. Denk bijvoorbeeld aan hoofdstuk 1:12-17, waar hij Christus Jezus dank brengt Hij zich om hem ontfermd heeft. Paulus beschrijft in deze verzen hoe onnoemelijk groot Gods genade is en hoe een grote zondaar hij zelf is.
In hoofdstuk 2 en 5 staan concrete instructies met betrekking tot onze houding ten opzichte van de wereld om ons heen en zaken waar gelovigen aan zouden moeten voldoen. Hoofdstuk 3 bevat aanwijzingen voor de leiding van de plaatselijke gelovigen. Zonder te oordelen over hoe het er inmiddels na tweeduizend jaar christendom in de praktijk aan toe gaat, zou de christelijke kerk veel dichter bij de waarheid staan, wanneer opzieners en diakenen op grond van dat wat hier staat, zouden worden bevestigd. Zeker wanneer hier bovendien de 'kwalificaties' uit Titus 1:5-9 in worden meegenomen. Waar zijn bijvoorbeeld de oudsten die nog weten wat de 'gezonde leer' is (Titus 1:9)? In 1 Timotheus 4 verwijst Paulus naar wat er later in de bedeling van het geheimenis zal gebeuren. In hoofdstuk 6 doet Paulus een emotionele oproep aan Timotheus (en ons!) zich verre te houden van allerlei onreinheid, winstbejag, holle klanken en zogenaamde kennis en de goede strijd des geloofs te strijden.

Kerntekst

"Strijd de goede strijd des geloofs, grijp het eeuwige leven, waartoe gij geroepen zijt en de goede belijdenis afgelegd hebt voor vele getuigen" (hfdst. 6:12).

De structuren die in deze artikelenserie staan, zijn deels gebaseerd op die van Dr. E.W. Bullinger en C.H. Welch.
Voor meer informatie over het ontstaan en de chronologie van de Nieuwtestamentische brieven raden we de Morgenrood-uitgave Gods Woord wijst ons de weg (ISBN 90-6694-199-5) aan.