De Amerikaanse schrijver Professor A. M. Rehwinkel studeerde geologie en natuurkundige aardrijkskunde voordat hij van studierichting veranderde en theologie ging beoefenen.

Hij is één voorbeeld uit vele in Amerika van christelijke beoefenaars van de wetenschap die bij de keuze van werkhypothesen er zich niet toe lieten verleiden de vaste en betrouwbare gegevens van de Schrift te verwaarlozen of te vervluchtigen met verwijzingen naar "dichterlijke reflectie, locale werking, allegorische betekenis of mythologisch karakter". Dit alles betekent stellig niet, dat dit populair gehouden boek in alle onderdelen het eind van alle tegenspraak zou zijn. Er zijn allerlei zaken waarover, ook binnen het raam van de Schriftgegevens, verschillende opvattingen en interpretaties mogelijk zijn. Men zie echter dit boek als een voorbeeld van een christelijke benadering van geologische problemen, waarbij een Schriftuurlijke kijk op het doen van God in de geschiedenis van de aarde bepalend is voor de interpretatie van de door de wetenschap vastgestelde feiten.