Noach
In Genesis 5:28 en 29 komen we voor het eerst ‘troost’ tegen: “Lamech leefde honderdtweeëntachtig jaar, en verwekte een zoon. En hij gaf hem de naam Noach, en zei: Deze zal ons troosten over ons werk en over het zwoegen van onze handen, vanwege de aardbodem, die door de HEERE vervloekt is”.
Noach is de laatste in de lange lijst van oudvaders. Lamech kijkt om zich heen en ziet een verdorven wereld en herinnert zich de belofte aan Adam en Eva gedaan. In zijn geloofsbelijdenis spreekt Lamech over troost: niet zien op de vloek, maar de belofte van de Verlosser voor ogen houden.

Troost en het hart
Er is troost na rouw, zoals bij Izak die Rebekka tot vrouw krijgt, na de dood van zijn moeder (Gen. 24:67); na angst als Jozef zijn broers troost, omdat ze bang voor hem zijn (Gen. 50:21); bij een moeitevol bestaan, zoals bij Ruth die troost vindt bij Boaz (Ruth 2:13). Er staat bij dat Jozef en Boaz naar het hart spraken (de zetel van ons gevoel), een expressie van liefde. 

Ziekte
In Markus 1:40-45 komen we een melaatse man tegen (grondtekst: lepra). Een melaatse was ceremonieel onrein, werd sociaal uitgesloten en mocht niet aangeraakt worden (zie Lev. 13 en 14). Melaatsheid is een beeld van de zonde. De melaatse kent zijn situatie en vraagt in geloof : “Als U wilt, kunt U mij reinigen”. De Heere Jezus ziet de zondaar, zijn situatie en zijn geloof, en is met innerlijke ontferming bewogen. Het is opmerkelijk dat de Heere Jezus de man aanraakt, Hij vereenzelvigt Zich met de zondaar/zonde.

Dood
Lukas 7:11-17 beschrijft de dood van een zoon. In Naïn heeft een weduwe haar enige zoon verloren. De Heere Jezus en Zijn discipelen gingen naar de stad: “Toen Hij haar zag, was Hij met innerlijke ontferming bewogen”. De Heere is bewogen over het verdriet van het verlies en de uitzichtloosheid voor de vrouw, die nu zonder kostwinner verder moet. Ook hier raakt de Heere Jezus de baar aan.