Al in oude tijden maakten mensen witkalk. Mozes schreef er al over in ± 1450 v. Chr. (Deut. 27:2, 4).
Witte kalk reflecteert zonlicht en neemt vocht op, het werkt schimmelwerend en ontsmet (bijv. bij melaatsheid, Lev. 14:42). Het wordt gemaakt van kalksteen, van marmer, ook van beenderen en schelpen. Deze grondstoffen worden verbrand in ovens die dikke zwarte rook afgeven (Jes. 33:12; kalkbranders, Gen. 19:28?). De restanten worden tot poeder vermalen en met water tot kalk vermengd. Met zand gemixt ontstaat mortel, dikke kalk om te pleisteren (Ezech. 13:10-16). Dit basisproces kennen we tot op vandaag. Witte kalk verfraait het uiterlijk en bedekt wat vuil en lelijk is.

Levi Mattheus

Mattheüs schreef het eerste boek van het Nieuwe Testament. Daarin toont hij aan dat Jezus de Messias is: dé beloofde Zoon van David, Die kwam om het Koninkrijk der hemelen in Israël te vestigen.
Mattheus moet een kenner geweest zijn van de Tenach, want regelmatig wijst hij op de vervulling van profetieën, waaronder die van de profeet Jeremia^[i]. Wie was deze apostel?

Mattheus woonde in Kapernaüm. Zijn vader heette Alfeüs (Mark. 2:14). Waarschijnlijk gaf deze hem bij zijn besnijdenis de Hebreeuwse naam Levi (Matt. 9:9). Gewoonlijk werd hij bij zijn Griekse naam Mattheus genoemd.
Hij was tollenaar van beroep, een douanier, die omzetbelasting inde voor de Romeinse overheid^[ii]. In Kapernaüm had hij een tolhuis (belastingkantoor, Luk. 5:27). Deze plaats lag aan het meer van Galilea, aan de Via Maris. Deze route liep van Heliopolis (nu Caïro) langs de kuststeden van Israël naar Damascus. Daar passeerde veel koopwaar, waarover Mattheüs belasting hief, ook over de visvangst van het meer. Er was toezicht van Romeinse soldaten. De tolgelden waren voor de Romeinse schatkist en werden verzameld in Caesarea, Jericho en Kapernaüm. Die van Kapernaüm waren toen bestemd voor Herodes Antipas.

Ieder mens wil gelukkig zijn of worden. Een zoekopdracht in google levert veel coachingbureau’s, filosofische artikelen en eindeloos veel tips op! Als gelovige weten we dat het ware geluk slechts bij de Heere te vinden is en daarom gaan we op zoek in Gods Woord.

Gepubliceerd in AMEN 176 - oktober 2024 (16-10-2024) op pagina 30

Het verlangen naar geluk
Lea, de minder geliefde vrouw van Jakob (Gen. 29:30-31), baart Jakob vier zonen. Ze verlangde naar de ware liefde van Jakob en wilde dit bereiken door hem zonen te schenken. Na de geboorte van Levi zegt zij ”… nu, ditmaal, zal mijn man zich aan mij hechten” (Gen. 29:34). Het gezin van Jakob is een plaats van moeite voor Lea en Rachel; Jakob treedt niet op en de kinderen krijgen een slecht voorbeeld. Zilpa, de slavin van Lea, zorgt plaatsvervangend voor twee zonen, Gad en Aser; beide namen betekenen: geluk. "Toen zei Lea: Wat ben ik gelukkig! Want de vrouwen zullen mij gelukkig prijzen. En zij gaf hem de naam Aser" (Gen. 30:13). De tekst bevat 3 keer het woord geluk: osher, ashar en asher (Aser). Lea probeert het geluk zelf te bewerken door het krijgen van zonen, zodat Jakob haar lief zal hebben. Hoe herkenbaar is het najagen van (liefdes)geluk in deze wereld.